Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on email
Email

Depressie op schema

Sommige economen, beleidsmakers en de mainstream media benadrukken dat de huidige crisis niet zo erg zal zijn als de depressie van de jaren 30 van de vorige eeuw. De cijfers tonen echter een ander beeld aan.

Een weblog houdt het nieuws van die periode bij. Ook toen waren er optimistische geluiden dat het herstel nakende was.

Volgens de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, is het einde van de recessie in zicht. De organisatie voor economische samenwerking van rijke landen met een markteconomie wijst in het rapport dat vandaag gepubliceerd is er wel op dat dit het herstel zwak en breekbaar is. De economische -en sociale gevolgen zullen op korte termijn niet gecompenseerd kunnen worden.

Waar ik me vaak aan stoor in de gangbare media is dat feiten niet gegeven worden. Er wordt een verhaal neergezet. Het gaat blijkbaar om de amusementswaarde. Ook wordt gesteld dat economie een vorm van psychologie is en dat je mensen niet bang moet maken. Als dat het geval is, pleit ik voor de opheffing van de Economische Wetenschap. Aan de andere kant zijn er mensen die het einde van de wereld aankondigen zonder enige feiten daarbij te moeten vermelden.

Zo is er een uitstekend onderzoek van twee vooraanstaande onderzoekers vrijwel onopgemerkt gebleven. In maart berichtte ik daar al over. Begin deze maand hebben de economen Barry Eichengreen en Kevin H. O’Rourke van voxeu.org de cijfers bijgewerkt.

Volgens de cijfers volgt de ontwikkeling van de industriële productie nauw die van de daling van de jaren dertig van de vorige eeuw. Er zijn geen duidelijke lichtpuntjes.

Hoewel de wereldwijde aandelenmarkten hersteld zijn van de dieptepunten in maart en de wereldhandel gestabiliseerd is, volgen deze indicatoren nog steeds het pad van de Grote Depressie.

In Europa volgt de daling van de productie nauwgezet de snelheid van afname destijds. Italië en Frankrijk doen het zelfs nog slechter.

Noord-Amerika (Canada en de Verenigde Staten) zien hun industriële productie dalen in lijn met de gebeurtenissen tijdens de crisis van 1929. Er zijn geen duidelijke herstelsignalen.

De grafieken hieronder spreken boekdelen.

depressie_update_fig1
depressie_update_fig1
depressie_update_fig2
depressie_update_fig2
depressie_update_fig3
depressie_update_fig3
depressie_update_fig4
depressie_update_fig4

Figuur 5 Industriële productie in de vier grote Europese landen (toen en nu)

depressie_update_fig5
depressie_update_fig5

Klik op grafiek om te vergroten (opent in nieuw venster)

Figuur 6 Industriële productie van vier niet-Europese landen (toen en nu)

depressie_update_fig6
depressie_update_fig6

Klik op grafiek om te vergroten (opent in nieuw venster)

Figuur 7 Industriële productie in de vier kleine Europese landen (toen en nu)

depressie_update_fig7
depressie_update_fig7

Klik op grafiek om te vergroten (opent in nieuw venster)

Natuurlijk was het welvaartsniveau in die jaren vele malen lager dan nu. Het gaat echter om de snelheid van de economische verslechtering. De uitbreiding van de financiële sector en de daarmee samenhangende schuldopbouw is economisch onhoudbaar gebleken. De resultaten zijn een aanstaande deflatie en depressie. Ik kan van harte Irving Fisher’s debt deflation aanbevelen.

De Amerikaanse econoom analyseerde na de depressie van wat de ineenstorting veroorzaakt had: een neerwaartse debt-deflation spiraal. Ook toen was de schuldenlast in de VS tot grote hoogte gestegen. De economische activiteit begon in 1929 af te nemen en vervolgens trad een vicieuze cirkel op van deflatie waardoor veel particulieren, bedrijven en banken bankroet gingen.

Dit proces lijkt nu gaande te zijn. Miljoenen personen en bedrijven kunnen niet aan hun schulden voldoen. Als de werkloosheid verder stijgt, zullen de faillissementen verder oplopen. Dit proces zal alleen gestopt kunnen worden door nog meer schulden op te bouwen en daarmee “goed geld naar slecht geld” te gooien. De ophoping van kredieten neemt de vorm aan van verdere uitbreiding van de schulden van overheden en particulieren, binnenlands en buitenlands. Mogelijk treedt het bizarre effect op dat bedrijven de wijk nemen naar minder productieve landen en daarmee de consumptie van de Verenigde Staten financieren.

Gratis e-mail alert

Met deze service blijft u op de hoogte van de ontwikkelingen!

U kunt de categorie(en) (Economie, Aandelen,Obligaties, Grondstoffen etc.) selecteren waarvoor u de nieuws alerts wilt ontvangen. Klik hier om u aan te melden.

Start met Automatisch Beleggen

Dit bericht delen
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on email
Email

8 reacties op “Depressie op schema”

  1. Peter van der Slikke

    Beste Satilimis,

    Goed verhaal Satilmis, ik heb het met veel interesse gelezen. Vervelend dat de gelijkenissen zo opvallend zijn. Laten we hopen dat het in deze tijd toch anders uitpakt. Hoop doet leven …..

    Hartelijke groeten,

    Peter

  2. Avatar

    Chapeau voor het opzoekwerk! Dit is één van de meest interessante artikels die ik tot zover gelezen heb. Kort, bondig, duidelijk en indicatief (en dat voor een Nederlander 🙂 )

  3. Avatar
    onno ebbendorf

    nu maar hopen dat de grafieken kloppen. Om op deze trein te springen moet men wel zeker weten dat het een goede machinist is.

  4. Avatar

    Goed artikel. Ik hoop dat o.a. de hedendaagse informatietechnologie, internationale samenwerking en de leereffecten van eerdere ‘dippen’ het verschil met vroeger zullen maken. Graag huidige voorspellingen en latere updates herhaaldelijk terug laten komen, òòk als het herstel wel eerder en sneller komt!

  5. Pingback: Grote muur van zorgen onnodig | De Kritische Belegger

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *