Banken jagen verenigingen en stichtingen op kosten

Het laatste half jaar heb ik de nodige effectenportefeuilles van verenigingen en stichtingen onder ogen gehad. Het algemene beeld wat ik er aan heb overgehouden is dat de meeste verenigingen en stichtingen een onevenredig groot belang hebben in beleggingsfondsen.

Veel van deze fondsen bestonden uit zogenaamde huisfondsen, dus fondsen van de adviserende bank zelf. De reden hiervan is doorzichtig en laat zich dus makkelijk raden. Eigen fondsen leveren qua verdiensten voor de betrokken banken het meeste op direct gevolgd door de zogenaamde bevriende fondsen. Bevriende fondshuizen adviseren naast hun eigen fondsen bij voorkeur elkaars beleggingsfondsen. Om dit proces te stimuleren geven zij aan elkaar hiervoor riante vergoedingen. Op deze manier slaan de heren adviseurs twee vliegen in één klap: ze optimaliseren hiermee hun verdiensten en ze suggereren een vorm van objectief advies. Niets is minder waar …… men speelt elkaar op een handige manier de bal toe zonder daarbij het belang van de klant centraal te stellen.

En gelooft u mij, de belangen van de betrokken verenigingen en stichtingen zijn in financiële zin aanzienlijk. Wat mij is opgevallen is dat er relatief veel obligatiefondsen in de portefeuilles zijn opgenomen. Ik heb niet één obligatiefonds kunnen ontdekken die in staat is gebleken op vijf jaar basis de markt ook maar bij benadering te verslaan. Aangezien er voor ruim 65% in obligaties wordt belegd kost dit bij een gemiddeld vermogen van zeven miljoen het een verenging of stichting al snel zo’n € 70.000,- aan rendement per jaar. Let wel, ik heb het hier uitsluitend nog maar over de obligatiebeleggingen. De situatie voor de aandelenbeleggingen is zeker niet minder slecht. Ook hier tref ik hetzelfde beeld aan. Recente artikelen in de landelijke dagbladen bevestigen dit. Telt u hierbij nog eens de kosten voor het vermogensbeheer op dan slaat de balans wel heel erg in het nadeel van de vereniging of stichting uit.

Het kan niet vaak genoeg worden herhaald maar besturen van verenigingen en stichtingen doen er verstandig aan zich te laten adviseren door partijen die geen belang hebben bij de producten die worden geadviseerd. In veel gevallen bestaan de besturen van verenigingen en stichtingen uit vrijwilligers die niet zoveel kaas hebben gegeten van financiën in het algemeen en van beleggen in het bijzonder. Integendeel zelfs! Men is zeer betrokken bij de ideële doelstellingen en wordt vooral daardoor gedreven. Voor financiële zaken heeft men belangstelling en nog minder gevoel. Men is allang blij een vriendelijke bankier te hebben gevonden die ‘om niet’ zitting wil nemen in het bestuur. Dat men hiermee, de goede niet te na gesproken, het paard van Troje heeft binnengehaald en als vereniging of stichting nog kwetsbaarder is geworden, wordt niet zelden over het hoofd gezien.

Als de achterliggende twee jaar ons één ding meer dan duidelijk heeft geleerd dan is het wel dat je banken altijd met een gezonde dosis argwaan tegemoet moet treden. Besturen van verenigingen en stichtingen die eraan twijfelen of zij integer door de bank zijn geadviseerd zouden bij een onafhankelijke adviespraktijk een second opinion kunnen laten maken. De kans is groot dat zij zeer verbaasd en misschien wel onthutst zullen zijn over de uitkomst van dit onderzoek. Zorgt u wel dat u dit laat doen door een echt onafhankelijke adviseur zodat u niet van een koude kermis thuiskomt of van de regen in de drup terecht komt. Er zit veel kaf tussen het koren en ook op dit terrein kunt u niet voorzichtig genoeg zijn.

Peter van der Slikke
Vermogensadviseur bij TOP Capital
www.topcapital.nl