In onze adviespraktijk komen wij regelmatig tegen dat beleggers met hun bank hebben afgesproken om volgens het risicoprofiel defensief of matig defensief te beleggen.
Beleggers hebben een grote gemeenschappelijke vijand, namelijk zichzelf. Deze vijand zorgt ervoor dat de rendementen die beleggers realiseren (beduidend) lager zijn dan nodig.
Trends dragen gecombineerd het gevaar in zich van water een schaars en luxe artikel te maken. Hier biedt duurzaamheid zowel het bedrijf als de investeerder en stakeholder grote voordelen. In het geval van water is duurzaamheid geen geloofsartikel, maar een ‘must’.
Overheden wereldwijd kondigen investeringen in infrastructuur aan om de economieën een impuls te geven. De werkgelegenheid wordt hierdoor direct bevorderd en de verbetering van de infrastructuur komt de concurrentiepositie van het land ten goede.
Het herstellende beursklimaat biedt momenteel kansen op velerlei gebied. Maar een belegging in een beperkt aantal ondergewaardeerde beursgenoteerde bedrijven – kleine en middelgrote bedrijven – biedt momenteel extra kansen.
De olieprijs vertoont de laatste 2 maanden een lichte opwaartse tendens, ondanks de schattingen van de vraag naar olie die nog steeds neerwaarts worden bijgesteld.
Dat is op dit moment het dilemma waar ik voor sta. Hoewel het stijgingspotentieel voldoende groot is signaleer ik bijvoorbeeld in de S&P 500 en de Dow Jones een patroon dat duidt op een naderende correctie.
Ons sociaal-culturele landschap gaat drastisch veranderen. Het leerstuk van Socionomics voorspelt dat de beurscrash van 2008 en de nog te verwachten dalingen in 2009 en 2010 grote gevolgen gaat krijgen voor onze samenleving.
En zo kan 13 april komende week geen bodem, maar top(je) worden. April doet tenslotte wat ie wil is mij ooit vroeger geleerd op school.
